Introductie buikdans

Buikdans met hart en ziel

Buikdans behoort tot de traditionele dansen uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten en is vooral bekend via de Egyptische cultuur. Maar ze heeft een universele weerklank: ze wordt met veel liefde en inzet beoefend in bijna heel de wereld.

Het is een levende kunst die evolueert en verandert, die aanraakbaar en ook kwetsbaar is. Buikdans is niet te vangen in het strakke onderscheid tussen kunst en entertainment. Het is beide en tegelijk veel meer. Buikdans is spiritueel én commercieel, esthetisch en kitcherig, erotisch en politiek, emotioneel en abstract, aards en gesofisticeerd. Buikdans beweegt zich voortdurend op de grenzen van onze begrippen, ontsnapt aan vaste definities en vindt kracht in die speelse onbenoembaarheid. Buikdans is een dans van en voor vrouwen, afkomstig uit de onderbuik, het bekken, de baarmoeder. De dans beschrijft en begeleidt alle fases in het leven van een vrouw: van jong meisje tot oude oma. Buikdans is speels, vrolijk, rebels, krachtig, spiritueel, sensueel en sexy. Elke dans is een nieuwe mix van alle levensingrediënten in een perfect evenwicht tussen natuur en cultuur. Buikdans heeft een oeroude ziel die vandaag nog steeds leeft in de dans zelf en in het leven van ontelbaar veel vrouwen.

Wat typeert buikdans?

Buikdans wordt vooral gekenmerkt door de bewegingen van het bekken, torso en schouders. Vooral voor de heupen is er een schat aan ronde, golvende, ritmische, schuddende en trillende technieken. De armen omkaderen deze bewegingen, of voegen er vloeiende figuren aan toe. De focus ligt dus op het lichaam zelf, en niet zozeer op de verplaatsing in de ruimte. Belangrijk is de zogenaamde isolatie: niet alle bewegingen verlopen in hetzelfde ritme of in dezelfde richting. Het is alsof in de dans verschillende verhaallijnen tegelijkertijd worden opgebouwd, alsof verschillende lichaamsdelen en bewegingen elk hun eigen specifieke rol spelen in het geheel. Buikdans wordt traditioneel alleen gedanst. Er is veel ruimte voor improvisatie, al dan niet in dialoog met live muziek. Het is een erg communicatieve dans: de danseres laat zich zien en reageert op het publiek. Er bestaan geen ‘regels’, enkel tradities. Elke leraar, danseres of choreograaf kan nieuwe bewegingen of combinaties lanceren.

Deze tekst komt uit een artikel over buikdans door: Vera Van den Berghem in aangepaste versie verschenen in het boek ‘Dans Mondial’, Lannoo 2008


Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *